การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงการส่งผลของปัจจัย ได้แก่ ชื่อเสียงที่ดี แรงจูงใจ การมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมระหว่างกัน ความไว้วางใจระหว่างกัน การสนับสนุนของผู้บริหารองค์กร และการมุ่งเน้นการเรียนรู้ขององค์กร ต่อการถ่ายโอนความรู้ในอุตสาหกรรมธุรกิจการเงินและอุตสาหกรรมไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ และเปรียบเทียบระดับการถ่ายโอนความรู้และระดับปัจจัยระหว่างสองอุตสาหกรรมว่ามีความแตกต่างกันอย่างไร ประชากรสำหรับการวิจัย คือ องค์กรในอุตสาหกรรมธุรกิจการเงินจำนวน 112 องค์กร มีแบบสอบถามที่สามารถนำมาวิเคราะห์ผลจำนวน 65 ชุด คิดเป็นร้อยละ 58.0 และองค์กรในอุตสาหกรรมไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์จำนวน 335 องค์กร มีแบบสอบถามที่สามารถนำมาวิเคราะห์ผลจำนวน 94 ชุด คิดเป็นร้อยละ 28.2 สถิติที่ใช้ได้แก่ สถิติทดสอบ t และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 ผลการวิจัย พบว่า ปัจจัยความไว้วางใจระหว่างกัน ส่งผลทางบวกด้วยค่าสัมประสิทธิ์ความถดถอย .350 ปัจจัยการมุ่งเน้นการเรียนรู้ขององค์กรส่งผลทางบวกด้วยค่าสัมประสิทธิ์ความถดถอย .488 ต่อการถ่ายโอนความรู้ในอุตสาหกรรมธุรกิจการเงิน สำหรับปัจจัยชื่อเสียงที่ดี แรงจูงใจ การมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมระหว่างกัน และการสนับสนุนของผู้บริหารองค์กร พบว่า ไม่ส่งผลต่อการถ่ายโอนความรู้ในอุตสาหกรรมธุรกิจการเงิน ปัจจัยแรงจูงใจส่งผลทางบวกด้วยค่าสัมประสิทธิ์ความถดถอย .089 ปัจจัยการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมระหว่างกันส่งผลทางบวกด้วยค่าสัมประสิทธิ์ความถดถอย .056 ปัจจัยการสนับสนุนของผู้บริหารองค์กรส่งผลทางบวกด้วยค่าสัมประสิทธิ์ความถดถอย .112 และปัจจัยการมุ่งเน้นการเรียนรู้ขององค์กรส่งผลทางบวกด้วยค่าสัมประสิทธิ์ความถดถอย .101 ต่อการถ่ายโอนความรู้ในอุตสาหกรรมไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ สำหรับปัจจัยชื่อเสียงที่ดี และความไว้วางใจระหว่างกันไม่ส่งผลต่อการถ่ายโอนความรู้ในอุตสาหกรรมไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ ระดับการถ่ายโอนความรู้ในอุตสาหกรรมธุรกิจการเงินแตกต่างกับระดับการถ่ายโอนความรู้ในอุตสาหกรรมไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ และระดับปัจจัยที่ส่งผลต่อการถ่ายโอนความรู้ในอุตสาหกรรมธุรกิจการเงินและอุตสาหกรรมไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ที่แตกต่างกัน ได้แก่ ปฏิสัมพันธ์ทางสังคมระหว่างกันและความไว้วางใจระหว่างกัน

ในการทดสอบบทบาทของความระมัดระวังทางบัญชีว่ามีความสำคัญในการช่วยลดความขัดแย้งระหว่างผู้ถือหุ้นกู้กับผู้ถือหุ้นทุนเกี่ยวกับนโยบายการจ่ายเงินปันผลซึ่งจะมีผลต่อการลดต้นทุนการกู้ยืมของกิจการในประเทศเศรษฐกิจใหม่ (emerging markets) เช่นตลาดในประเทศไทยนั้น ผลการศึกษาไม่ได้แสดงหลักฐานอย่างชัดเจนที่สนับสนุนว่าความระวัดระวังทางบัญชีได้ช่วยลดความขัดแย้งดังกล่าว โดยมีเพียงตัวแปรที่ใช้วัดความระวัดระวังในมุมมองของตลาดเพียงตัวเดียวที่มีความสัมพันธ์กับตัวแปรที่ใช้วัดความขัดแย้งระหว่างผู้ถือหุ้นกู้กับผู้ถือหุ้นทุนดังกล่าว (ซึ่งวัดด้วย อัตราส่วนเงินปันผลต่อสินทรัพย์รวม) ผลการศึกษาในงานวิจัยนี้ขัดแย้งกับผลการศึกษาของ Ahmed et al. (2002) โดยผลจากการศึกษานี้แสดงว่าการที่กิจการมีความระวัดระวังทางบัญชีมากขึ้นไม่ได้มีผลทำให้กิจการได้รับการจัดอันดับหนี้ที่ดีขึ้น ซึ่งการจัดอันดับหนี้นั้นเป็นตัวแปรที่ใช้วัดต้นทุนการกู้ยืมของกิจการ ผลการศึกษาของงานวิจัยนี้ขัดแย้งกับผลจากงานวิจัยที่ทำกับข้อมูลของตลาดที่พัฒนาแล้ว เช่น ตลาดในประเทศสหรัฐอเมริกา โดยผลการศึกษาในงานวิจัยนี้แสดงว่าความระวัดระวังทางบัญชีไม่ได้มีบทบาทสำคัญต่อประสิทธิภาพของสัญญาการกู้ยืมเงินในประเทศเศรษฐกิจใหม่ ซึ่งสาเหตุอาจเกิดจากการที่กิจการที่มีการซื้อขายหุ้นในตลาดหลักทรัพย์ในประเทศเศรษฐกิจใหม่ต้องการเพิ่มมูลค่าของกิจการโดยเพิ่มกำไรมากกว่าจากการลดความขัดแย้งระหว่างผู้ถือหุ้นกู้กับผู้ถือหุ้นทุน

บทความวิชาการชิ้นนี้ประมวลทฤษฏีและหลักฐานเชิงประจักษ์ ที่เกี่ยวข้องกับรูปแบบของระบบคุ้มครองเงินฝากในประเทศต่างๆทั่วโลกรวมทั้งประเทศไทย ซึ่งงานวิจัยที่ผ่านมาโดยส่วนใหญ่ชี้ให้เห็นว่าประโยชน์ที่ได้รับจากการระบบคุ้มครองเงินฝากจะถูกบั่นทอน ถ้าไม่มีการวางรูปแบบระบบคุ้มครองเงินฝากที่เหมาะสมควบคู่ไปกับการกำกับดูแลทีดีโดยสถาบันคุ้มครองเงินฝาก เพื่อลดผลกระทบด้านลบที่เกิดขึ้นจากระบบคุ้มครองเงินฝาก จากการศึกษาระบบคุ้มครองเงินฝากของไทย ตาม พ.ร.บ. สถาบันคุ้มครองเงินฝาก ปี พ.ศ. 2551 พบว่า ระบบคุ้มครองเงินฝากของไทยมีจำนวนเงินคุ้มครอง (coverage limit) อยู่ในเกณฑ์ที่สูงเมื่อเทียบกับนานาประเทศ โดยเฉพาะกลุ่มประเทศที่มีรายได้สูงและรายได้ระดับกลางค่อนข้างสูง นอกจากนั้นผู้ฝากสามารถเพิ่มจำนวนความคุ้มครองได้อีกหลายเท่าตัวโดยการฝากเงินไว้กับธนาคารหลายๆแห่ง ซึ่งการคุ้มครองเงินฝากในระดับสูงจะก่อให้เกิดผลเสียต่อระบบธนาคารมากกว่าประโยชน์ที่จะได้รับ ดังนั้นในระยะยาว ผู้วางนโยบายควรลดจำนวนเงินคุ้มครองให้อยู่ในระดับที่เหมาะสม และควรเปลี่ยนระบบการจัดเก็บเงินส่งเข้ากองทุนให้แปรผันตามความเสี่ยงของสถาบันการเงิน (risk-adjusted premium system) และเพิ่มระบบการประกันร่วม (co-insurance system) เข้ามาด้วย เพื่อควบคุมผลเสียที่จะเก็ดขึ้นจากการมีระบบคุ้มครองเงินฝาก ส่วนผลกระทบของระบบคุ้มครองเงินฝากที่อาจมีต่อระบบธนาคารพาณิชย์และตลาดการเงิน ในระยะสั้นคาดว่ามีผลกระทบค่อนข้างน้อย แต่ในระยะยาวคาดว่าระบบคุ้มครองเงินฝากจะมีผลกระทบโดยตรงต่อต้นทุนของธนาคารและความสามารถในการแข่งขันของธนาคาร ซึ่งธนาคารที่มีการบริหารความเสี่ยงที่ดี จะมีความสามารถในการแข่งขันที่สูงกว่าและมีต้นทุนที่เกี่ยวเนื่องที่ต่ำกว่า ซึ่งจะเป็นแรงผลักดักให้ธนาคารพาณิชย์พยายามที่จะบริหารความเสี่ยงของตนให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น